Dodemansrit & boeren op het Boliviaanse platteland

EL CAMINO DE LA MUERTE (Niels)

Na 4 weekjes La Paz werd het tijd om het prachtige gebied buiten La Paz te verkennen. La Paz is een leuke stad, maar op een gegeven moment wil je ook even de drukte en uitlaatgassen ontvluchten en de warmte opzoeken. Dit hebben we gedaan door een mountainbike tocht te gaan doen over de befaamde “Camino de la muerte”, oftewel de “Dodemansweg” (noordelijke Yungasweg). De weg is legendarisch omdat deze levensgevaarlijk is. In 1995 is deze weg door de Inter-American Development Bank uitgeroepen tot "'s werelds meest gevaarlijke weg". Een schatting gaat uit dat 200 tot 300 weggebruikers jaarlijks omkwamen op deze weg. Langs de weg staan verschillende herdenkingskruizen op de plekken waar mensen omgekomen zijn. Inmiddels is er een nieuwe goede geasfalteerde weg aangelegd, zodat de Dodemansweg voornamelijk door mountainbikers wordt gebruikt. Er zijn bepaalde gedeeltes waar de weg maar 3,5 meter breed is met daarnaast een afgrond van 600 meter stijl (90 graden) naar beneden. Je kan je voorstellen dat dit voor tweerichtings verkeer niet altijd even veilig was.

We begonnen onze tocht op 4700m hoogte vanaf bergtop La Cumbre. Hier hadden we een fantastisch uitzicht op de besneeuwde bergtoppen rondom La Paz, zoals de bergtop Huayna Potosí (6088m). Vanaf La Cumbre startte de afdaling van 63 km lang naar een 3600m lager gelegen plaatsje genaamd Yolosita (1100m). Het eerste deel van de tocht was over een grindpad en offroad door beekjes en kleine watervallen. Ik had een beetje het gevoel in de Schotse Highlands te bevinden. Prachtig uitzicht met groene bergen, alleen is het een stuk hoger gelegen en wilder dan de Highlands. Het was hard werken, ook al gingen we alleen naar beneden. Klaartje en ik zaten helemaal onder de modder. Aan het einde van het eerste deel (30km) ontmoetten we weer de rest van de groep, die via de nieuwe geasfalteerde weg waren gegaan. Vanuit daar gingen we gezamelijk een stukje met de minibus naar de beruchte Dodemansweg. Daar begon het tweede deel van de route, écht fantastisch!!! Langzaam ging het van ruig rotsachtig landschap over in de jungle. Wat een uitzicht!!! Het fietsen over de Dodemansweg was een unieke ervaring en hadden we allebei niet willen missen. Fietsen door en langs enorme watervallen, door diepe wateren, langs 90 graden stijle wanden met een afgrond tot wel 600 meter lager. Wauw!

Aan het einde van de rit waren we aardig kapot, aangezien het ook steeds warmer werd (zo’n 28 graden celcius). In Yalosita kregen we een heerlijke lunch en een korte tour door de jungle om alle prachtige flora en fauna te bewonderen.

Na de lunch pakten we een minibus naar Coroico (1700m), een schattig plaatsje gelegen in de Yangas (het gebied tussen de hoge bergen en de jungle) met een prachtig uitzicht. De rit ernaartoe werd hier en daar wat vertraagd, aangezien de chauffeur zijn kind was vergeten, die in Yalosita stiekem was uitgestapt om tv te kijken. In Coroico aangekomen zijn we heerlijk gaan relaxen in ons hotel Gloria en hebben we even een duikje genomen in het zwembad.

Zondag zijn we in de buurt van Coroico naar de Cascades, een drietal enorme watervallen, gegaan. Hier hebben we even een frisse douche genomen onder een waterval van zo’n 100 meter hoog. Wat een natuurgeweld!

Dit weekend zijn we gaan stappen met mijn collega’s van de Spaanse school (Speak Easy Institute). Eerst zijn we naar een café Luna gegaan om even een gezellig drankje te doen. Daarna zijn we gaan dansen in een peña. Een peña is een bar/restaurant met lokale muziek en dans. We waren in een fantastisch tentje waar wij vrijwel de enige toeristen waren, verder alleen maar Bolivianen. Hier namen we shotjes van een soort vers geperst sapje gemixt met een beetje alcohol. Daarnaast zat iedereen gretig te kauwen op de coca blaadjes die op tafel stonden. Klaartje had al snel aangepapt met een aantal lokale dametjes en ging helemaal los op de dansvloer met een schattig vrouwtje in de bekende Boliviaanse kleding. Helaas hebben we nog geen salsa gedanst (waarschijnlijk volgende week), maar wel een nieuwe dans geleerd, de “Saya”. We hebben in ieder geval alvast een beetje kunnen oefenen voor Carnaval, nog maar twee weekjes...


VRIJWILLIGERSWERK: ENGELSE LES, BOEREN OP HET BOLVIAANSE PLATTELAND EN DE ‘SINAASAPPELTJES’ (Klaartje)

Het lijkt nu alsof we alleen vakantie aan het vieren zijn, maar dat is niet zo! Niels is doordeweeks druk bezig met Engelse les geven en Spaanse les krijgen. Hij heeft twee weken Engelse les om 7.30 (!) gegeven en vanaf komende week geeft hij les van 17 tot 21 uur drie dagen in de week. Daarvoor heeft hij twee uur Spaanse les.

Ik werk 40 uur per week voor Kiva. De eerste vier weken heb ik vooral voor de microkrediet organisatie IMPRO gewerkt. In de hoofdstad La Paz en in het hoger gelegen armere gedeelte El Alto ben ik meegeweest met m’n collega’s die de microleningen verstrekken. Ook ben ik meegeweest met collega’s die klanten achter hun broek aan zitten wanneer ze niet op tijd betalen. IMPRO heeft ook nog kleine kantoortjes op het platteland, waar ze leningen verstrekt aan boeren die bijvoorbeeld een koe willen kopen. Ik zorg ervoor dat de richtlijnen van Kiva goed worden opgevolgd door IMPRO en schrijf updates en blogs over de klanten. Om een indruk te krijgen van de verschillende klanten bij IMPRO, bekijk dan de foto’s en filmpjes op m’n blog:
http://fellowsblog.kiva.org/2011/02/20/bolivian-kiva-borrowers-buying-a-cow-selling-food-acquiring-sewing-machines-and-constructing-rooms/

Voor degenen die het leuk vinden, je kan lid worden van ‘Friends of IMPRO’ en zo op de hoogte blijven van de Boliviaanse klanten van IMPRO. Ga naar de volgende site om 'Friends of IMPRO' te worden:

http://www.kiva.org/team/friends_of_impro

Zo help je mij om nieuwe leden te werven! Ik stuur jullie ook nog een uitnodiging via de Kiva website.

Voor Kiva heb ik ook twee opdrachten bij de microkrediet organisatie Pro Mujer en Emprender. Voor beide organisaties controleer ik de gegevens van 10 klanten en schrijf ik updates over deze klanten voor op de site van Kiva. Voor ProMujer bestaan de 10 klanten uit 10 groepen vrouwen. Ik heb al één groep bezocht – las Naranjitas (de Sinaasappeltjes).Voor Emprender moet ik klanten bezoeken in La Paz en in Cochabamba (7 uur met de bus hiervandaan).

Conclusie: wij vermaken ons uitstekend hier!