Eerste ervaringen in La Paz

EERSTE ERVARINGEN LA PAZ (Niels)

Inmiddels zijn we al bijna 3 weken in Bolivia en hebben we onze draai gevonden. We hebben de eerste paar dagen in een luxe appartement gezeten, maar dit was boven ons budget. We zijn dan ook actief gaan zoeken naar een appartementje in de krant “El Diario”. We hebben een aantal appartementen bezocht en vonden uiteindelijk een prachtig (beetje ouderwets/antique) appartement. Het appartement is ongeveer 70m2, ruime keuken, 2 slaapkamers, woonkamer en hok met wasmachine. Er is alleen geen TV en internet, maar goed, een DVD koop je op straat al voor 0,30 cent en internetten kun je overal in La Paz.

Na het regelen van onderdak was het tijd om Spaanse lessen voor mij te gaan zoeken. Na het bezoeken van twee scholen had ik mijn keuze al gemaakt. Het mooie was dat ik er ook Engelse les kon geven, daarmee werden meteen twee vliegen in één klap geslagen. Ik heb nu één Engelse klas ‘s ochtends van 7.30u – 9.00u en daarna 3 uur Spaanse les (vanaf komende week nog 2 uurtjes). Vanaf 15 februari krijg ik er nog een Engelse klas bij van 17u – 19u voor drie dagen in de week. Er wordt dus écht gewerkt! Ter plekke vrijwilligers werk zoeken kan soms best lastig zijn, zeker voor een korte periode van 3 maanden. Dit leek mij een ideale oplossing, de Spaanse lessen worden 1 op 1 ingewisseld voor het geven van de Engels lessen en ik spijker meteen ook nog eens mijn Engelse grammatica bij. De collega’s op de Spaanse school zijn erg aardig, ik ben zelfs al met zijn Spaanse leraar naar een voetbal wedstrijd geweest, soort Zuid-Amerikaanse Champions League. Voetballen in La Paz wordt over het algemeen gezien als een zelfmoord poging voor de tegenstander, vanwege de hoogte (3660m). Helaas mocht dit niet helpen en verloor Bolivar tegen de Chileense nummer 1.

Dan even wat eerste indrukken van La Paz. Het verkeer in de stad is een gekkenhuis. Er zijn weinig tot geen regels. Elke ochtend als ik naar de Spaanse school loop, lijk ik me in het klassieke computerspelletje Frogger te bevinden, waar je als kikker de weg probeert over te steken. Hier geldt duidelijk de wet van de sterkste.

De mensen hier zijn erg lief, maar ook erg ingetogen. Het ingetogen is een karaktereigenschap van bergvolkeren. In Bolivia dragen zowel vrouwen als mannen een hoed of muts als bescherming tegen zon of kou. Heel bekend is het bolhoedje dat de indiaanse vrouwen dragen. Het blijft zitten zonder spelden. Op het platteland gaat het soms met een touwtje onder de kin vanwege de harde wind. Het hoedje komt eigenlijk uit Europa. In Andalusië in Spanje droegen de boerenvrouwen het al. Toen de Spanjaarden naar Bolivia gingen namen ze het mee. Ze wilden niet dat de indianen kleren droegen die herinnerden aan het grote Inca-rijk. Daarom moesten de vrouwen het bolhoedje uit Spanje gaan dragen. Ze maakten de vrouwen wijs dat ze door het dragen van de bolhoed meer kinderen konden krijgen. Toen werd het hoedje een echte rage!

Demonstraties in La Paz horen bij het dagelijkse straatbeeld. De demonstraties zijn vooralsnog vredelievend sinds wij hier zijn, maar er is wel veel politie op de been. De redenen voor de demonstraties zijn te hoge suikerprijs, benzineprijs, cementprijs of slechte voorzieningen voor invaliden.

We zijn inmiddels bezig met leuke uitstapjes te regelen in en om La Paz, maar daarover meer in ons volgende verslag.

KIVA – IMPRO (Klaartje)

24 januari was mijn eerste werkdag bij IMPRO, één van de drie MFI’s (Micro Financierings Instituten) waar ik de komende drie maanden vrijwilligerswerk doe voor Kiva. Ik viel gelijk met m’n neus in de boter, want het was een feestdag (Alasitas festival)! Tijdens de lunch gingen we miniatuurtjes kopen op straat. Deze miniatuurtjes geven wensen weer voor komend jaar en worden weggegeven aan vrienden of familie. De miniatuurtjes (huisjes, diploma’s, geld, computers, constructie materiaal, eten) worden geofferd aan Ekeko (God van Fortuin) en dan zou je het in normaal formaat in het komende jaar moeten ontvangen. Ik heb een miniatuur huisje voor Niels gekocht, dus wie weet vinden we als we weer terug zijn in Nederland een leuk nieuw huisje!

M’n collega’s bij IMPRO zijn erg leuk. Met Soledad ga ik bijna elke dag onze lunch kopen in de buurt van IMPRO. Dan eten we de lunch (vaak soep en een zware maaltijd met veel aardappels, vlees en rijst!) op kantoor met de andere collega’s. Soledad heeft me afgelopen zaterdag uitgenodigd voor de lunch bij haar thuis en ik heb kennis gemaakt met haar opa en oma. Haar opa spreekt goed Spaans, haar oma een beetje, zij spreekt voornamelijk Aymara (indiaanse taal).

Met collega’s ben ik al veel op pad geweest naar klanten in en rond La Paz. Vanaf de hoger gelegen gebieden (El Alto) heb je een fantastisch uitzicht over La Paz, wat een gigantisch grote stad is! IMPRO verstrekt pas een lening na een interview bij de mensen thuis, dus ik ben al bij veel mensen thuis geweest. De meeste klanten hebben meerdere handeltjes om zo genoeg te verdienen om te overleven. Bolivianen zijn harde werkers!

Wil je meer lezen over mijn werk voor Kiva/IMPRO, lees dan m’n blog: http://fellowsblog.kiva.org/2011/02/04/the-world-of-kiva-and-my-first-experiences-with-borrowers-in-bolivia/